29.10.07

real real gone

που στην παρούσα περίσταση σημαίνει real real gone. Τι να μεταφράζω τώρα... Δεν είναι ο καθένας από εμάς real gone με τον τρόπο του; Ο δικός μου είναι αυτός που ξέρεις.Η βίδα έπαιξε.Οι φίλοι λεν πως έπαιξε καλά.Οι φίλοι φίλε μου... οι φίλοι είναι εμείς.Κι ας μην άκουγα τίποτα εκτός απ'το Γιάννη και το Βίκτωρα.Κι ας μη μου φάνηκε να είναι απ'τα καλύτερα παιξίματα.
"Καληνύχτες πολλές..."
Είναι νωρίς το πρωί και σιγά μην πάω για ύπνο.Διατηρώ -γιατί έτσι αποφασίζω- το δικαίωμα να θεωρώ το πουλί που κελαηδάει απ'έξω καλό οιωνό.Θα θεωρώ ό,τι θέλω.Real real gone...
πιοτά και τσιγάρα και τσιγάρα και ο Skaribas και οι Αθηναίοι φίλοι που δε γνωρίζω.
Πριν πολλά χρόνια αστειευόμασταν με την "καληνύχτα". "Καληνυχτάκηδες" ήμασταν.Τώρα είναι αλλιώς.Πώς θα μπορούσε να μην είναι;Μ'αρέσει.Δε μ'αρέσει όπως θα μ'άρεσε το "γειά"."Όχι.Συγγνώμη (από ποιον;) που πάλι -πάντα- δε μιλώ για το προκείμενο.Ή μήπως...Σιχτίρ μήπως.Με κούρασες και σ'αγαπώ.Είσαι ο φίλος μου.Το προκείμενο είναι αλλού.Όχι εδώ.Τούρνας ο δικός σου.Μου αρέσω,γιατί να το κρύψω;

25.10.07

H καρδιά του βασιλιά του βουνού ράγισε

-Τι μου λες τώρα!!! Α πάεν'από δω...
-Εχθές αγόρασα αυτοκίνητο.Είπα να στο πω.Ακόμα δεν τό'χω πάρει χαμπάρι.Νοιώθω κάπως αμήχανα.Και τι να κάνω εγώ τώρα μ'αυτό;
-Να πας να το κάνεις ένα σερβισάκι.Να πας εκδρομές.Να κατεβαίνεις κάθε μεσημέρι,γύρω στις 3 (είναι καλά;) στο κέντρο,εκεί Βενιζέλου με Εγνατία,όπου οι πεζοί εξαϋλώνονται.Ξέρω εγώ τι εννοώ.Με τα παράθυρα κλειστά.Άμα ιδρώνεις κιόλας βελτιώνεις τη θέση σου.Έχει και μανιβέλα.
-Άι σιχτίρ.
-Και μετά;
-Και μετά ήρθε ο...
-Επίσης: Εντός των αμέσως (πόσο σχετικές είναι οι λέξεις! Εχθές έμαθα κάτι για ένα είδος πλάσματος που λέγεται Σημειωτική) επομένων λεπτών θα πάρω φόρα και θα χτυπήσω κατ'επανάληψιν το κεφάλι μου στην εικόνα που είχα σχηματίσει για τον εαυτό μου τα τελευταία (άντε και λίγα ακόμη) χρόνια.Για μια φορά ακόμα.
-Γίνομαι κατανοητός;
-Ό,τι και να μου πεις,θα με γελάσεις.

22.10.07

Είναι να μην το πω...

και τό'πα: τα βουνά εκεί έχουν φωτοστέφανα.
Μούσκεμα...

20.10.07

Χούι (μεραβιλιόζα κρεατούρα)

Τι έγινε, καινούριο χούι μου φαίνεται πως απέκτησα.Πριν από λίγο που γυρνούσα από τη νυχτερινή δουλεία και καθώς ανέβαινα προς τον Κόκκορα,όλο κοιτούσα προς τ'αριστερά στο βουνό να δω το φωτοστέφανο,ή κάποιο άλλο θεικό σημάδι.Και πάνω που θα αποφάσιζα πως τα σύννεφα είναι πολύ ωραία πρωί πρωί κατάλαβα πως θά'τρωγα τα μούτρα μου με το να μην κοιτάω το δρόμο.Και δε λέει,πόσο μάλλον μ'αυτό το κρύο.Φαντάζομαι πως αν το χρησιμοποιήσω σαν επιχείρημα για να ζητήσω από την προϊσταμένη λιγότερα νυχτέρια,δε θα πετύχω και πολλά.
Θα δούμε πολλά φωτοστέφανα στα λουτρά στην Ξάνθη,είμαι σίγουρος.Και με ελάχιστο κίνδυνο.

19.10.07

The torture never stops



Σήμερα ξαναβγήκα στο μπαλκόνι,μια ώρα περίπου νωρίτερα από εψέ,μόλις είχα γυρίσει απ'τη δουλειά.Δε συνέβη τίποτα,μόνο η γνωστή θολούρα εκεί κάτω και το φωτοστέφανο του δάσους να μην έχει ακόμη ολοκληρωτική συνείδηση της ύπαρξής του (λες και θ'αποκτήσει ποτέ) δίνοντας στον εξωτερικό παρατηρητή την αόρατη αίσθηση πως χασμουριέται."Χασμουριούνται τα φωτοστέφανα των δασών;" αναρωτήθηκα.
Αποφάνθηκα πως δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας,ενημέρωσα σχετικά τον κόσμο -ξέρεις,που περιστρέφεται γύρω μου- και πήγα να στρίψω ένα λαιτάκι.

Και πού'σαι: μην ξεχνιέσαι:


















Αν ωστόσο ξεχάστηκες να!

18.10.07

Μισός ήλιος


Σήμερα το πρωί που κάτι με τράβηξε έξω στο μπαλκόνι δεν έμεινα άφωνος,αφού ήμουνα ήδη.Στα δεξιά φαινότανε το δάσος με φωτοστέφανο,αφού ο ήλιος ανέτειλε πίσω του.Αριστερά προς την πόλη ο ίδιος (φαντάζομαι) ήλιος είχε προλάβει να φωτίσει μια λωρίδα της μόνο κι αυτή η λωρίδα όπως καταλαβαίνεις ήταν φωτισμένη.Φωτισμένα τσιμεντένια κουτάκια.Η περιοχή ανάμεσα στη φωτισμένη λωρίδα και εμένα ήτανε πιο σκοτεινή,ξέρεις πώς γίνεται με τη σκιά.Η περιοχή ανάμεσα στη φωτισμένη λωρίδα και τη θάλασσα ήτανε όχι τόσο σκοτεινή όσο θολή."Καλό" σκέφτηκα και πήγα να χουζουρέψω λίγο.

7.10.07

35 ευρώ

-Τι θέλεις από μένα;
-Την ψυχή σου.
-Τι να την κάνεις;
-Να τη σύρω στο χώμα πίσω απ'τ'άλογό μου.Να αδειάσω το παγούρι της με το νερό καθώς θα κλαίει και θα ικετεύει.Να την κάνω να νοιώσει πιο ασήμαντη.Να δει πως κανείς δε νοιάζεται.Πως είναι στο έλεος της αρρωστημένης ηλίθιας και άλογης
-Καλά! Σταμάτα.Κατάλαβα.Μην τρως βαριά πριν τον ύπνο.Συγκεντρώσου σε αυτό που κάνεις.Αποφάσισε.
-Νομίζω πως μου ζητάς πολλά.Ήθελα να παίξω μόνο.
-Παίξε.
-Με την ψυχή σου;
-Με την ψυχή μου.Δεν έχει σημασία.Όχι πια.
-Με στενοχωρείς.
-Δεν πειράζει,έλα να σ'αγκαλιάσω.Μη σε νοιάζει.
















-Δεν υπάρχει φόβος,είναι όλα στα ψέμματα.