29.9.07

Μα καλά,με το ζόρι;

-Γεια σου.
-Γεια σου και σένα όμορφη νύχτα με τους πολύχρωμους παπαγάλους,με τις τόσο έντονη εντύπωση στο μάτι δημιουργούσες αποχρώσεις (δημιουργούσες αποχρώσεις;) των ριγών πάνω στα τρυφερά μπαλόνια,με την όμορφη ομοιομορφία των διατεταγμένων κύβων (ή τετραγώνων,ανάλογα με τη διάσταση),με τα κυλινδράκια που με εντυπωσιακή μέσα στην απλότητά της ομαλή πορεία κατρακυλάνε,βυθίζονται,αναπνέουν,φτιάχνουν μπουρμπουλήθρες με άλλα χρώματα μεγαλωμένες,ω πετρέλαιο!

23.9.07

Χαμογελώ μέσα από το κράνος


Ωραία αυτά τα εσάκια.Μου δημιουργούν μια αίσθηση πλεύσης,έτσι όπως γέρνει η ψηλή street μηχανή με την καρατιμόνα μια από δω και μια από κει.Και με το πίσω λάστιχο στα τελευταία του,δεν ξέρω αν πατάει ή γλυστράει συνέχεια.Εγώ,πού'μαι και χέστης οδηγός.Ο δήμος Εξαπλατάνου είναι πολύ εντάξει,αποφαίνομαι.Πίνω νερό στη Φουστάνη.Ωραία και η Φουστάνη.Τα λάδια δεν είναι μέχρι πάνω,αλλά καλά είναι.
Πολύ μ'αρέσει αυτή η αίσθηση πλεύσης.Πώς σε κουνάει η βάρκα,κάπως έτσι μου φαίνεται. (μ'αρέσει το κούνημα της βάρκας).Νομίζω πως θέλω να αγοράσω αυτοκίνητο.

21.9.07

Ο Κεμάλ ο Πομάκος κοίταξε το βουνό κι έγειρε το κεφάλι του

-Tί σού'ρθε τώρα με τους πομάκους;
-Να,θες η νύχτα,θες το κρασί,τα φώτα,τα ανύπαρκτα βλέμματα...
- Χριστός κι Απόστολος!
-Επροψέ ξύπνησα κατατρομαγμένος.Πραγματικό άγχος λέμε, κι ένα σφίξιμο...έκανε ώρα να μου περάσει.Είχα ονειρευτεί τον εαυτό μου.Κατάλαβες τώρα πώς μού'ρθε στο μυαλό ο πομάκος;
-Ψεύτη! Ψεύτη!
-Στα βουνά!
-Και στα βουνά και στα λαγκάδια κι όπου θες. Δε θα μου γλυτώσεις όμως και το ξέρεις.Θα σε κυνηγήσω.Θα νοιώθεις την ανάσα μου πίσω από τ'αυτί σου.Θα είμαι εκεί. Θα Είμαι Παντού.
-Την ψώνισες;
-Κορόιδευε.Κορόιδευε όσο μπορείς ακόμα.Μαλάκα.Θα σε φάω.Θα έχεις μικρύνει τόσο πολύ, που θα πιάσω το πρόσωπό σου μες την παλάμη μου και θα στο πάρω.Θα είσαι τόσο ανύπαρκτος που θα περνάω από μέσα σου.
-Θα ακολουθήσει μια κίνηση σχετική με το σήμερα: Αδιόρατη.
-Είναι κάτι στιγμές που πραγματικά αγαπώ όλον τον κόσμο. Να φάει σκατά όλος ο κόσμος.Αγαπώ όποιους αγαπώ.Οι άλλοι δεν υπάρχουν.Ήταν καιρός να σου το πω: Οι άλλοι δεν υπάρχουν.
-Θά'θελες.
-Ου!
-Ψεύτη! Ψεύτη!
-Αγάπη μου!

19.9.07

Τέρατα με ουρά και κέρατα

Εψέ πήγα θάλασσα.(άσχετο: μπράβο ρε Συμπαίκτη.Πολύ σε χαίρομαι.Χώσε.)
Και πολύ καλά έκανα.Ο καιρός είναι καλός αδέρφια.
Μην κάνουμε χαζά.Πάμε θάλασσα.

14.9.07

Σήμερα


Κλείσε τα μάτια και σχημάτισε στο μυαλό σου την εικόνα,καθώς διαβάζεις παρακάτω: Είναι εκείνη η κίνηση που γέρνεις το κεφάλι σου στο πλάι και σηκώνεις τον ώμο και σκουπίζεις ή ξύνεις το αυτί σου.Μην παραμυθιάζεσαι.Το κάνεις γιατί είναι ωραία.Βοηθάει να έχεις και βρώμικα,ή με άλλο τρόπο δύσχρηστα χέρια.
Κάπως έτσι ήταν. Σα να έκανα αυτήν την κίνηση και ταυτόχρονα έκανα μια κίνηση προς τα πίσω,τραβώντας το χέρι μου.Μέσα από μία περιρρέουσα,κυριολεκτικά απτή ομορφιά.Κι έκανε το χέρι μου κινήσεις κυματιστές καθώς τραβιότανε.Ήταν πολύ ωραία κι είπα να στο πω.

10.9.07

Τι;

-Ντε και καλά.
-Ντε και καλά.
-Ανεβαίνει.
-Γιατί;
-Τους είδα προχθές.Στο ασανσέρ.
-Μα δεν υπάρχουν ασανσέρ.Πάει καιρός.
-Κυνηγιούνται ακόμα;
-Ο ένας τον άλλο.
-Η μία τη άλλη.
-Έτσι κι αλλιώς.
-Μπάζει.
-Στάζει.
-Ναι,αλλά εγώ σκέφτηκα για μια στιγμή μήπως πρέπει ν'αρχίσω να ασχολούμαι πιο σοβαρά με το ξύρισμα των ανύπαρκτων δέντρων.
-Και μετά;
-...
-Και μετά συνέχισα την ενασχόλησή μου.Ξέρεις,τό'χω πάρει σοβαρά.Αλλιώς δεν έχει και πολύ νόημα.Κι Όλα Γίνονται Αυτόματα.
-Ποιος το είχε πει;
-Δε θυμάμαι.
-Ο Κάφκα;
-Ο Αμερικάνος; Ο Ιρλανδός.
-ΜΚ 61.
-Ααα,έτσι πες.
-Πρέπει πρώτα να περιμένεις
-Πάντα πρέπει πρώτα να περιμένεις.Έτσι κι αλλιώς είναι όλα θέμα ορισμού.
-Του ζητάς να ανεβαίνει,ταυτόχρονα να κατεβαίνει και ταυτόχρονα να φιλτράρει.Έπεσε.Ένα ένα.
-Μα δε γίνονται όλα ταυτόχρονα;
-You can't dance and stay uptight.
-They don't bark and they don't bite.
-Να μην τελείωνε ποτέ.
-Μα δεν τελειώνει ΠΟΤΕ; Γαμώτ.
-Ωχ! Ο Γκλεν Γκουλντ.
-Είναι λέει πρωτότυπος αυτός ο σιγά μη σου πω.Της άρεσε.Της χρωστάω και λεφτά.Καμπόσα.
-Ωχ! Ο Γκλεν Γκουλντ.

2.9.07

Δεν είναι εύκολο


Ούτε και δύσκολο είναι,ας μην καταφεύγουμε σε κλισέ δικαιολογίες.Απλά το κάνεις.Παίρνεις την απόφαση (μπορεί να σου πάρει χρόνο ώσπου να φτάσεις σ'εκείνο το πηγάδι που βουτάς μέσα τον κουβά και εκείνος βγαίνει κρατώντας την απόφασή σου και σε κοιτάει μ'εκείνο το γεμάτο αθώα,εκνευριστική,αγαπησιάρικη κουβαδίσια προσμονή του βλέμμα) και ξαφνικά όλα γίνονται -ν ο μ ί ζ ε ι ς πως γίνονται- τόσο εύκολα.Τόσο ανακουφιστικά και χαρμόσυνα εύκολα,όπως εκείνες τις στιγμές που νοιώθεις τον κόσμο να κυλάει γύρω σου αγκαλιάζοντας τις ανασφάλειες και τους δισταγμούς και τον πανικό σου μ'έναν τρόπο που σου λέει "it's ok baby",βγάλε τα ρούχα σου και χόρεψε.Και χορεύεις κι ας είσαι φαινομενικά ακίνητος -ακούνητος είσαι,αλλά πού να τα πιάσουν αυτά οι άλλοι-.
Χορεύεις;
χορεύεις;
χορεύεις μωρέ;
Μια απόφαση είναι.Καταντά αστείο.
-Και τι έχουν τα αστεία;
"Κι άρχισα να γελάω,να γελάω"