15.6.08

1379.4: Ταξιδιωτικό σε μέρη πού'χω ξαναπάει ( αν δεν θυμάμαι ν'αναπνέω θα σκάσω )

Fast and furious we ride the universe
Ο Γιώργος:"Αρτέμη για πού;" καλοί οιωνοί αυθαιρέτως ορισθέντες και ληφθέντες υπ'όψιν,επιτέλους στον περιφερειακό και έξω,ανοίγει η μηχανή,επόμενο καρέ τα τούνελ της εγνατίας,ωραία,αλλά την άλλη φορά (δεν μπορεί παρά να υπάρξει κι άλλη φορά) καστανιά και σαραντάπορος,έχασα τη στροφή,ο παππούς στο χωριό που δε θυμάμαι τ'όνομά του,ανάμεσα στο κηπουρειό και το μέτσοβο μού δίνει τη μάνικα να βάλω μόνος μου αμόλυβδη όσο πάρει,κοιτάει τη μηχανή και κάτι λέει για τα σαμάρια πού φόρτωνε το μουλάρι,δεν καλοακούω μέσα από το κράνος και κουνάω το κεφάλι χαμογελώντας μέσα από το κράνος,
We accelerate, no time to hesitate
για μια ακόμη φορά βλέπω τα γιάννενα πέντε στροφές μετά από το άσπρο κτίσμα,για μια ακόμη φορά βγάζω την ίδια διαφορετική φωτογραφία,ξέρω καλά το δρόμο,την πρώτη φορά,το 1987 χανόμουν γύρω από τα κτελ,ξανασυμβαίνει τώρα,φτάνω,δεν κρατιέμαι,βγαίνω βόλτα,πάω παντού (σχεδόν),τι άλλαξε; η πόλη,εγώ,η εικόνα πού'χω για τον εαυτό μου,πάω παντού (σχεδόν),ο ζήκος είναι μουλτιράμα,πίσω ,κρύβομαι ως το πρωί,
Unearthing every fault go headlong into any dare
τις νταλίκες μου μέσα,ωωωπ,καφεδάκι πριν το μεσολόγγι,οι αλβανοί πίνουν μπύρες,ωραία φάση,μπύρες το μεσημεράκι,δυο μέρες αργότερα οι μπύρες το μεσημεράκι στην πλατεία μού φέρνουν πονοκέφαλο,πού πάω γαμώτη μου,πολλές ώρες και ντάλα ήλιος,ο σβέρκας μου πονάει,θήβα,πούστη νταλικέρη δε θα με σκοτώσεις εσύ,δε δουλεύει πάλι η κόρνα,δεξιά για βαρυμπόμπη,οι φίλοι μου,
Look before you leap has never been the way we keep our road is free
βεϊκου και γαλατσίου,τσίου τσίου, δεν πήγαμε βόλτα,σόρυ,ένα συνονθύλευμα άσχημων πολυκατοικιών κοντά σ'ένα σταθμό που δε θυμάμαι τ'όνομά του,οι αθηναίοι φίλοι μου πάνε πάντα πολύ γρήγορα για τα γούστα μου και τσιτώνω,μα τι να πεις,έτσι πάνε,φεύγω,η γνωστή εθνική τώρα,το τιντιέμ διασκεδάζει κι εγώ πάω και καμιά φορά σταματάω,πού πήγε ο λεβέντης;,η προσοχή στιγμές απο-προσοχοποιείται,η αντίληψη αλλάζει,για το χώρο,την κίνηση,στιγμές μόνο,εεεεεπ! το νου σου!,τι φάση κι αυτή,νυχτώνει και καθαρίζω τη φιμέ ζελατίνα,μετά από λίγο στην περιοχή του αξιού τα ιπτάμενα πολύποδα πλάσματα είναι μεγάλα,όχι αστεία,τα πτώματα τους στραπατσαρισμένα χιλιοστά από τη μούρη μου, δε βλέπω,δε βλέπω και 170,καλό,τα διόδια στα μάλγαρα πώς τους ξεφύγανε;,είναι τα μόνα που οι υπάλληλοι δε φοράν μπλουζάκια με λογότυπα εταιριών που τα εκμεταλεύονται και συνομωτικά σου κάνουν νεύμα με τα μάτια και σου λεν "φύγε",όπως πριν τις εταιρίες
We blaze with scorching heat, οbliterations everywhere
τέλος.