3.9.08

Ποιον Μισείς;


-Μισώ κάποιον;
-Μισό ζωή;
Και ακολούθως -ακριβώς,ασυζητητί εντελώς κολλητά- αντίκρυζα τη λεία, στιλπνή, επιθυμητή,(φοβιστική;) επιφάνεια;
-Τι ρωτάς μωρέ;
Ό,τι αγαπούσα τό'φαγα,όπως περίπου έφαγα Εκείνο πού'χα βρει να παραμονεύει πίσω από το σπίτι μου.
Σού'λεγα για τα μαλλιά της.
Σού'λεγα αυτό που νόμιζα γι'αλήθεια,ξανά και ξανά.Και τώρα... Όχι. Και πάλι όχι.
Πιστεύω ,και έχω λόγους να βαυκαλίζομαι σχετικά, πως Ναι.Κι αν δε βγάζεις άκρη,"καβάλαγες ασέλλωτο με δίχως χαλινάρι". Πφφφ!
-Και το χειρότερο: δεν άντεχες και δεν είναι αρκετή η άρνηση,κυρίως -ο καθένας θα το παραδεχτεί- η άφατη.
-Είναι η Ανύπαρκτη.
Μου λείπει ο Κεμάλ,με τους λίγους,απλοϊκούς,σκληρούς ανθρώπους πού'χει κοντά του.Αυτούς που σ'αγαπάν χωρίς να νοιάζονται.Που νοιάζονται και δεν σε ξέρουν.Που σε ξέρουν Χωρίς.Και τον έχω.
Μια μέρα θ'αναρτήσω ένα πόοοοοοστ και θα λέγεται "η κατάφαση". Ως τότε θα ήτανε ελάχιστα παρακινδυνευμένο,μη σου πω ακραιφνώς απόλυτο,στο βαθμό που είναι γενικά τρις. Δεν Θα Μιλήσουμε Ποτέ.
Πουλάω.Τα πάντα.Εκείνα που δεν υπήρξε σε καμιά περίπτωση περίπτωση νά'ναι δικά μου για να τα πουλώ.
Νέα Ζηλανδία σού'ρχομαι.
Νέα Ζηλανδία μη με περιμένεις.
Νέα Ζηλανδία με θυμάσαι;
Ω,Νέα Ζηλανδία πανέμορφη.
Ω,Νέα Ζηλανδία ακριβή,δυσθεώρητη και αγαπημένη.
Νέα Ζηλανδία,πάλι και πάλι θα χαθούμε στο δρόμο και δεν θα φτάνει το βλέμμα του ενός στον άλλο,κι οι φίλοι θα χαθούν, θά'ναι δίπλα δίπλα μα δεν θα φτάνει το βλέμμα του ενός στον άλλο,στον ίδιο δρόμο που διάλεξαν - δε διάλεξαν δεν έχει σημασία.
Πάω να κλάψω.
Χωρίς μάτια.
Τα πούλησα.Χωρίς κλάματα............

1 comment:

x-ray said...

Τη Νέα Ζηλανδία κράτησα.
:)