Είναι πειρασμός ο γιουτιούμπ και μένα μ'αρέσει να μοιράζομαι τραγούδια.Λοιπόν ΝΑ!Εν τω μεταξύ...
Φαντάζεσαι να πάθουμε καμιά μαύρη τρύπα με το κόλπο του CERN; Άμεση και αδιαπραγμάτευτη εξαφάνιση; Των πάντων; Και εμού του ιδίου;
Μάλλον δεν θα υπάρξει σχετική προειδοποίηση.Είσαι και μετά δεν είσαι.Φσσστ!
7 comments:
χαχα να σε χαιρετήσω, δεν ξέρεις ποτέ. Αν και λένε ότι θα κρατήσει 10ετίες το πείραμα. Θα είμαστε σε μία διαρκής εξαφάνιση. Ciao.
Πάντως, αν πέρναμε σοβαρά τον κίνδυνο να χαθούμε ανά πάσα στιγμή, θα είχε ενδιαφέρον...
γεια σου και σένα φάντομ.Χάθηκες!
πέιπερ εννοείς το "κάθε πράξη σα να είναι η τελευταία μας"; Αν ναι, ερωτήματα εγείρονται αγουροξυπνημένα.
:-)
:-)
Να σου πω την αλήθεια, εγώ αν ήξερα ότι θα πεθάνω σε 10 μέρες, αμφιβάλλω αν θα έκανα τίποτα διαφορετικό απ'αυτό που κάνω τώρα. Άντε να έκοβα τη δουλειά και το άγχος αυτής.
Ούτε μπάντζιν τζάμπιν, ούτε ναρκωτικά, ούτε μεθύσια, ούτε τηλέφωνα σε χαμένους έρωτες...
Χαλαρά θα περίμενα τη μέρα, νομίζω...
Καταλαβαίνω (νομίζω) τη στάση σου και τη βρίσκω πολύ εντάξει.Έχει όμως να κάνει με μια περίπτωση εξαιρετική: Με κάποιον τρόπο μαθαίνεις πότε θα πεθάνεις.
Στο πρώτο σου σχόλιο όμως λες "ανά πάσα στιγμή".Η κ ά θ ε στιγμή δεν είναι εξαιρετική με την παραπάνω έννοια.Η σκέψη που σκέφτηκα είναι: μήπως γίνεται εξαιρετική,με την έννοια της σημαντικότητάς της, αν νοιώσει κανείς ως πολύ πραγματική τη γνώση που έτσι κι αλλιώς έχουμε,ότι δηλαδή η κ ά θ ε στιγμή μπορεί χαλαρά να είναι η τελευταία μας.Όχι προειδοποίηση,μόνο φσσστ! και τέλος.
Τότε θα έκανες κάτι διαφορετικό απ'ό,τι κάνεις τώρα;
Τσου!
;-)
χμμμ...
Post a Comment