Σήμερα ξαναβγήκα στο μπαλκόνι,μια ώρα περίπου νωρίτερα από εψέ,μόλις είχα γυρίσει απ'τη δουλειά.Δε συνέβη τίποτα,μόνο η γνωστή θολούρα εκεί κάτω και το φωτοστέφανο του δάσους να μην έχει ακόμη ολοκληρωτική συνείδηση της ύπαρξής του (λες και θ'αποκτήσει ποτέ) δίνοντας στον εξωτερικό παρατηρητή την αόρατη αίσθηση πως χασμουριέται."Χασμουριούνται τα φωτοστέφανα των δασών;" αναρωτήθηκα.
Αποφάνθηκα πως δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας,ενημέρωσα σχετικά τον κόσμο -ξέρεις,που περιστρέφεται γύρω μου- και πήγα να στρίψω ένα λαιτάκι.
Και πού'σαι: μην ξεχνιέσαι:
Αν ωστόσο ξεχάστηκες να!
1 comment:
κια πάλι φωτοστέφανο...
Post a Comment