Ανταρκτική με Παταγονία γωνία

Θα σού'λεγα κάτι επροψέ...
Που λες,γυρνάει ο Luis Sepulveda και μου λέει,προσπαθώντας να με ψήσει να διαβάσω τα "Χρονικά του Περιθωρίου" του:
''"Ήμουν κι εγώ εδώ,μα τη δική μου ιστορία δε θα την πει κανείς" έγραψε (πότε;) κάποιος (ή κάποια;) κι αναρωτιέμαι:όταν το χάραζε,είχε άραγε στο νου του το μοναδικό και ανεπανάληπτο προσωπικό του έπος,ή το'γραψε εν ονόματι όλων αυτών που δεν απασχολούν τις εφημερίδες,που δεν εμπνέουν βιογραφίες,που κάνουν μόνο ένα φευγαλέο πέρασμα από τη ζωή;"
Κι εγώ θα σου πω για μερικούς ανθρώπους που μου κάναν εντύπωση τελευταία.
Ο Σ. έχει συνεργείο αυτοκινήτων.Του πατέρα του το μαγαζί που το συνεχίζει αυτός.Κι έχει βοηθό το νεαρό Ν.,όπως ο πατέρας του είχε τον ίδιο όταν είχα πρωτοπάει.Ο πατέρας του είναι μάλλον λίγο πριν τη σύνταξη,ευτυχώς τον πήρανε οχταμηνίτη στο Δήμο.Χάρηκε ο Σ. Η γυναίκα του (αρραβωνιαστικιά του;) είναι κομμώτρια.Ο πατέρας του έπαθε ένα ελαφρύ έμφραγμα.Λαϊκά μες το μαγαζί,όπως πρέπει.Καφεδάκι να κεράσουμε;
Την Α. την είδα στην αυλή του ψυχιατρείου.Είχα χρόνια να τη δω.Πάντα μου άρεσε,έτσι και προχθές.Με το έντονο ροζ κραγιόν και ένα μοναχικό δόντι στο στόμα της.Κι εκείνη χάρηκε που με είδε και με φίλησε κι εγώ ανησύχησα για το κραγιόν."Όχι",μου λέει,"είναι ανεξίτηλο".
Μου πιάνει όπως πάντα το χέρι και δεν το αφήνει.Τώρα μένει σε προστατευόμενο διαμέρισμα στο κέντρο,καλά είναι."Θυμάμαι εγώ,με είχες κοιτάξει καλά τότε στην κλινική" λέει κι εγώ απολαμβάνω τη δική μου χαρά,τη μεγάλη που μ'ανατριχιάζει.Τέτοιες είναι οι χαρές μου,υπάρχει πρόβλημα;
Ο Δ. Είχε περάσει από το μπαρ επροψέ για ένα γεια.Στις 3 που έφυγα,μιλούσε ακόμη ασταμάτητα.Για τους φίλους ,τους εντάξει.Που σε κερνάνε ποτό και δεν περιμένουν αντάλλαγμα σαν τους Ολλανδούς.Τους είχε λυγίσει όμως και τους Ολλανδούς.Αυτός και ο σκύλος του.Στο τέλος,λίγο πριν φύγει από το Άμστερνταμ.Και είχε πάει στην Αθήνα προχθές να κατεβάσει το αυτοκίνητο.Δεν του άρεσε ο καφές στο Μοναστηράκι,οι φάτσες βασικά.Ευτυχώς είδε εκείνον τον τύπο που έπαιζε ποτήρια με νερό.Πολύ καλός,αυτός κι ο Κοεμτζής έκαναν το ταξίδι του να αξίζει.
Δεν ξέρω,μπορεί να σου ξαναμιλήσω για τους ανθρώπους που ξέρω.