Έκανα τα μούτρα του αέρα κρέας

Τον έδερνα,εγώ κι άλλοι δέκα νοματαίοι από τις δέκα το πρωί ως τ'απόγεμα στις τέσσερεις.
Στη μία του δώσαμε είκοσι λεπτά ν'ανασάνει.Ο αέρας.
Πολύ μπουνίδι.
Τον είχαμε του χεριού μας,μη γελιέσαι.
Σε μια στιγμή ανοίγει το παράθυρο.Τρόμαξα πως θα μας ξεφύγει.Μετά είδα να μπαίνει από το παράθυρο Αυτό Που Δε Μπορεί Να Ειπωθεί.Τρόμαξα περισσότερο.Ακόμα τρέμω.
Προς το τέλος της άνισης μάχης επιτέλους καταλάβαμε: κάναμε όλοι μαζί "χου".
Με χαρακτηριστικά απειλητική διάθεση,μην ακούς τι λένε.Τον φυσήξαμε.Τον αέρα.
Αργότερα έτρωγα το Πήλινο Του Δικηγόρου.
Έτσι πέρασα τα Φώτα.