Τελικά δεν υπήρχε εμπόδιο

-Τελικά δεν ήτανε τίποτα,ε;
-Τι πράγμα;
-Όλη εκείνη η μανούρα.Σε είχε πειράξει,μη μου πεις όχι.
-Όχι.
-Ναι,καλά τώρα.Μα για ποιον με περνάς τέλος πάντων;
-Μα ποιος είσαι τέλος πάντων;
-Σε παρακαλώ,μην αποπροσανατολίζεις τη συζήτηση,προσπαθώ να σε βοηθήσω.
-Θέλω βοήθεια,ε;
-Μην το παίρνεις στραβά.
-Καλά.
-Εννοώ πως αν με άφηνες θα μπορούσα ίσως,και,πίστεψέ με,δεν θέλω να δημιουργήσω προσδοκίες που αργότερα θα γυρνούσαν και θα μας τσιμπούσαν.
-Τσιμπάνε μωρέ οι προσδοκίες;
-Οι προσδοκίες ε; Κοίτα... τσιμπάνε είναι μια λέξη,πόση σημασία μπορείς να δώσεις στις λέξεις;...
-Πόση;
-Δεν υπάρχουν έτοιμες απαντήσεις.
-Αν παραγγείλω νωρίτερα;
-Τότε ναι.Θα είχες και την επιλογή του είδους της απαντήσεως που θα προτιμούσες.
-Έχετε κάτι σε αποκαρδιωτική που κόβει τα πόδια του εκάστοτε ενδιαφερόμενου;
- (;;) Ναι,αλλά νόμιζα πως θα ζητούσες μια θετική,ελπιδοφόρα απάντηση,από κείνες που δίνουν φτερά στην καρδιά και σε ξημερώνουν εκεί όπου αυτά δεν έχουν σημασία και είναι κανείς ολόκληρος και περπατάς και λάμπεις και δεν έχει σύννεφα και τους αγαπάς.
-Ποιους;
-Τους εαυτούς σου.Εκεί όπου αγαπάς τους εαυτούς σου.Τι λέω,εκεί αυτά δεν έχουν σημασία,δεν υπάρχουν οι γνωστοί-άγνωστοι πολλοί εαυτοί.
-Ε,αυτή!
-Είσαι μόνο εσύ και δεν είσαι ο μόνος.
-Είσαι μόνο εσύ και δεν είσαι μόνος.
-Είμαστε εμείς.Πάμε.
-Ναι,πάμε.Τώρα;
-Ναι,τώρα.