Χωρίς πολλά πολλά

ΠΑΤΣΑΣ

Μετά από τέτοιο μεθύσι
ξέρω τι θα γίνει
θ'ανέβουμε στις ρόδες
θα τρέξουμε λίγο
κι αφού τις δέσουμε και
περάσουμε το σύννεφο,
θα πετάξουμε τα κορμιά μας
στις καρέκλες
για ν'αρχίσει η τελετή.
Όποιος καταλαβαίνει ξέρει
και σωπαίνει
όσοι μπήκαν στο νόημα
νοιώθουν την απόλαυση
χώρια τη γεύση.
Φάτσες σταλμένες απτο
διάβολο,τσιγκελωτά
μουστάκια λαδωμένα
τραβάν τη μπόχα
και τα βλέμματα παντού.
Σε λίγη ώρα η λίγδα
θα φτάσει στις μασχάλες
για νά'ρθει η ρετσίνα
να ξεπλύνει την ντροπή.
Παγωμένος αέρας
στα μέτωπα πάλι,
μια κάψα στα στήθια
κι οι ρόδες αρχίζουν
να γυρίζουν πάλι.

Κι αν δεν έζησες την Επτάλοφο και τη Νεάπολη τότε
κι αν δε θυμάσαι το Λευτέρη,τον Ηλία,το Εδεσσαϊκόν
κι αν -λέω- δεν έχεις φάει πατσά μόνος είκοσι χρόνια μετά...


δε γαμείς....