'Ημανε λέει σ'ένα τσιμέντο απάνω.Απέραντο και ίσιο.Που δεν ήταν όμως έρημος.
Και τώρα εκεί είμαι.Τριγύρω τίποτα.Μόνο από πάνω μου μια μνήμη άσχημη που με κάνει να νοιώθω πως κάτι κακό θα συμβεί.Με προδιαθέτει.Και μένα είναι να μη με προδιαθέσεις.
Ξαφνικά που λες,(καθόλου ξαφνικά,όπως σου είπα πριν,αλλά τέλος πάντων) ανοίγει μια καταπακτή στο τσιμέντο,τσιμεντένια κι αυτή και θέλει να με ρουφήξει.Και γω,που έχω ήδη προδιατεθεί κατάλληλα,βουτάω.Και με καταπίνει και στροβιλίζομαι και ανοίγει μια άλλη καταπακτή και συνεχίζω να κατρακυλάω με το κεφάλι μπροστά.Πολλές καταπακτές,τι να σου λέω.Και δεν αφήνω καμιά.Αρχίζω και ζαλίζομαι,μα είναι πλέον αργά.Δε γαμείς,σκέφτομαι.
Και παίρνω φόρα που λες,σταματάω τα πάντα,τα πάντα γίνονται πάλι τσιμέντο και παίρνω φόρα και του ορμάω.Του τσιμέντου.Με το κεφάλι.Και το σπάω το κεφάλι μου,σπλάτερ φάση,με κόκκινα ζουμιά να τρέχουν και να παραβγαίνουν με τα σάλια.Και γίνεται μετά κάτι που μου συμπιέζει το στραπατσαρισμένο κεφάλι και κάνει να τρέχουν όλοι πιο γρήγορα.Σάλια,μύξες,αίματα,δάκρυα.Είμαι ένα σφουγγάρι, με ζουπάν και γω αδειάζω.Σάλια,μύξες,αίματα,δάκρυα.Και κάτουρα για έξτρα δυσωδία.
Και όταν έχουν όλα τελειώσει είμαι ξαπλωμένος μπρούμυτα στο γνωστό μου τσιμέντο.Στεγνός,καθαρός και ξεκούραστος.Μα δε μ'αρέσει.Σηκώνω το κεφάλι και κοιτάω τριγύρω.Τίποτα,μόνο τσιμέντο παντού.Ησυχάζω κάπως γιατί ξέρω πως σύντομα μια μνήμη θα αποφασίσει για μένα.Χωρίς πολλή σκέψη και συναισθηματισμούς.Και θα εξαφανιστώ πάλι.
Όχι για όλους,το ξέρω.
2 comments:
"Ησυχάζω κάπως γιατί ξέρω πως σύντομα μια μνήμη θα αποφασίσει για μένα".
Αυτό μας τρώει...
Τόσο λαίμαργα,που σε λίγο θα λιμοκτονεί. Από την άλλη όμως υπάρχουν τόσοι και τόσες που αδημονούν να γίνουν το επόμενο γεύμα... :)
Post a Comment