Το Βουνό φώναξε το Γκλεν Γκουλντ

Πίστευε στ'αλήθεια το Βουνό πως ο Γκλεν Γκουλντ θα είχε κάτι να πει.Πως ο Γκλεν Γκουλντ θα αναλάμβανε δράση μ'εκείνον τον διακριτικό κατακλυσμιαίο τρόπο,που δείγματά του (δήγματά του;) δεν είχε δώσει σε εμάς τους χωρίς βουνό.Σ'εμάς τους χωρίς αλμυρή θάλασσα και δροσερά ρυάκια.Ο Γκλεν Γκουλντ όμως δεν ανταποκρινόταν στις προσδοκίες.Όχι με τον τρόπο που οι σκοτεινοί τύποι που κρύβονται στις σκιές και τραβούν το πουκάμισό μας από το μανίκι για να μας το πάρουν απεύχονταν.Όχι έτσι.Παρακαλώ,όχι έτσι.
Ο Γκλεν Γκουλντ έκανε μακροβούτια στην αλμυρή του θάλασσα.Διασκέδαζε ο Γκλεν Γκουλντ.Κι άλλοι σαν κι αυτόν.Ο Ράι Κούντερ ήταν μόνος.
Και ο Αντρέ;
Ο Αντρέ πήγε σήμερα και σκότωσε τον Κάλο στον ύπνο του.Και,όπως το περίμενε,τώρα τον καλούν να πάει στην Αρκαδία.Την καμένη,ξέρεις.Να δει,να ακούσει,να μυρίσει,να κλάψει,να χτυπήσει στην πλάτη τους αμίλητους ανθρώπους και μετά να φύγει.Τον εκπαιδεύσανε,λέει,σχετικά.Εκείνος γεννήθηκε εκπαιδευμένος.Μα τώρα πονάει και δε μπορεί να ταξιδέψει.Να γίνω καλά.

ΧΑΙΡΕΤΕ 3

Η Σαρδέλα,εκτόςαπό προαιώνιος εχθρός των απανταχού στεριανών κολυμβητών,ήτανε και άρρωστη.Είχε Μπασταμούρα.Τη φριχτή αυτή ασθένεια που μεταδίδεται με απλή επαφή και σημαίνει άμεσο επώδυνο θάνατο.
Σκεφτόταν πως η μάχη με τη Σαρδέλα δε θα είχε πια νόημα,αφού εκείνη τον είχε ακουμπήσει.
Ο ερχομός του Θεριστή ήταν θέμα δευτερολέπτων.Λίγα μέτρα δεξιά του το νερό άφριζε.Η Σαρδέλα.Ξαναγυρνούσε.Κάτι έλαμψε πάνω από το κεφάλι του.Τόσο δυνατά που του τράβηξε την προσοχή από την απειλή του ψαριού.Έστρεψε το κεφάλι του ψηλά.Πάνω που άρχισαν να πέφτουν οι τίτλοι:
"ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΜΗΝΥΜΑ ΑΠΟ ΜΕΝΑ.ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗ ΜΟΡΦΗ ΤΙΤΛΩΝ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΕΝΑΣ ΣΤΕΡΙΑΝΟΣ ΚΟΛΥΜΒΗΤΗΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΒΕΤΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΕ ΕΠΑΦΗ ΚΑΙ ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΟΤΙ ΤΟΥΣ ΑΓΓΙΞΕ Η ΣΑΡΔΕΛΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΜΠΑΣΤΑΜΟΥΡΑ.ΜΗΝ ΕΙΣΤΕ ΗΛΙΘΙΟΙ.ΑΝ ΣΑΣ ΕΙΧΕ ΑΓΓΙΞΕΙ Η ΣΑΡΔΕΛΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΜΠΑΣΤΑΜΟΥΡΑ ΘΑ ΗΣΑΣΤΑΝ ΝΕΚΡΟΙ.ΑΚΟΥΜΠΗΣΑΤΕ Ο ΕΝΑΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟ.ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΤΟΝ ΚΟΛΑΣΜΕΝΟ ΔΡΟΜΟ ΣΑΣ.".
Σα μαγεμένο το μυαλό του έστειλε το αγελαδίσο βλέμμα του δεξιά,εκεί που το νερό άφριζε.Το νερό δεν άφριζε πια.Οι τίτλοι είχαν δίκιο.Αντίκρυσε κάτι άλλο.
"Φτηνά τη γλυτώσαμε" παρατήρησε το κάτι άλλο σε άπταιστα αγγλικά.
"Φτηνά δε λες τίποτα.Θα ήταν άδικο να πάω από Μπασταμούρα στην αρχή ακόμα του ταξιδιού μου".
Ανακουφισμένος ανέβηκε στη Ζεσκαλιέρα* του και κίνησε να φύγει.


*Ζεσκαλιέρα (η): Είδος ανύπαρκτου οχήματος πάνω στο οποίο ανεβαίνεις και κινάς να φύγεις,στην περίπτωση που,στεριανός κολυμβητής στο δρόμο προς την Ελβετία ων,έχεις ακουμπήσει κάτι άλλο,που το πέρασες όμως για τη Σαρδέλα Που Έχει Μπασταμούρα,πανικοβλήθηκες προς στιγμήν,για να σε καθησυχάσουν οι τίτλοι.
Παρατηρείται μια ιδιομορφία στην προφορά της γενικής του ενικού (Ζεσκαλιερπθρ): Για να την προφέρει σωστά ο ενδιαφερόμενος τονίζει με όλη του τη δύναμη την τελευταία συλλαβή (-ρπθρ) και ταυτόχρονα παίρνει φόρα και χτυπάει δυνατά και κατ'επανάληψιν το κεφάλι του στην εικόνα που είχε σχηματίσει για τον εαυτό του τα προηγούμενα χρόνια.Προαιρετικά μπορεί ο ενδιαφερόμενος να αφήσει σάλια να τρέξουν από τις άκρες των χειλιών του.Η φυλή,που στο μεταξύ έχει συγκεντρωθεί τριγύρω,δεν καταλαβαίνει βέβαια τι ακριβώς εννοεί κάποιος ο οποίος με σάλια να τρέχουν (προαιρετικά) από το στόμα του φωνάζει με όλη του τη δύναμη "ρπθρ" και χτυπιέται.Καταλαβαίνει όμως πως πρέπει να καλέσει το 166. (Από το τεύχος φθινοπώρου της ετησίας επιθεωρήσεως για ο,τιδήποτε θα μπορούσε να απασχολεί μια ετήσια επιθεώρηση,σελ. 2.)

ΧΑΙΡΕΤΕ 2

Εφαρμόζοντας την από χρόνια γνωστή τεχνική των στεριανών κολυμβητών,που του είχε δείξει ο θείος του ο ναύτης,άφησε το δεύτερο,το ενοχλητικό κομάτι του να αιωρείται 2-3 μέτρα πάνω από τον εύφορο θεσσαλικό κάμπο.Από κείνο το ύψος μπορούσε να κοιτάει κάτω το άλλο κομάτι που είχε φάει την παραμύθα και ήταν απόλυτα πεπεισμένο (πεπιεσμένο;) ότι καθόταν αναπαυτικά σε βαθιά,βελούδινη πολυθρόνα,φορώντας ζεστές παντόφλες με το βλέμμα σκαλωμένο στις βαριές,βελούδινες κουρτίνες,που άπλωναν τα πόδια τους στο πάτωμα.Άρα ξεκουραζόταν.
Εν τω μεταξύ,ο από πάνω κοιτών εαυτός του ξεκουραζότανε κι αυτός από μια κούραση που,για λόγους φυσικά γνωστούς,ποτέ δεν είχε νοιώσει.
Ειχανε δεν είχανε περάσει τρεις και μισή περίπου ώρες παραμυθένιας ξεκούρασης,όταν ο ψιλοβλάκας από κάτω εαυτός του ένοιωσε κάτι γλοιώδες να του ακουμπάει το πόδι για μία μόνο,σαν το φως ατελείωτη,στιγμή.Πανικός! "Η Σαρδέλα!".
Σε ασύλληπτα σύντομο (σύντονο;) χρόνο οι δύο εαυτοί του είχαν ενωθεί σχηματίζοντας το γνωστό αντιπαθητικό τύπο που ήξεραν,έτοιμο να δώσει την ύστατη,τη μάχη χωρίς ελπίδα με τον προαιώνιο εχθρό των στεριανών κολυμβητών: Τη Σαρδέλα...




συνεχίζεται...

XAIΡΕΤΕ. ή: Mη γελάτε τρανταχτά όταν κάθεστε με την καρέκλα σηκωμένη στα δυο πίσω πόδια.Μπορεί να πέσετε.

-Είχε αρχίσει να κουράζεται.Κολυμπούσε ήδη έξι ώρες και ήταν μόλις έξω από το Κιλκίς.Η Ελβετία ήταν πολύ μακριά ακόμη...
Αποφάσισε να κάνει τη πρώτη στάση για ξεκούραση.Όπως κάθε στεριανός κολυμβητής έτσι κι αυτός, ήταν μονοσήμαντα δισυπόστατος,χωρίς να τον απασχολεί ιδιαίτερα τι σημαίνει αυτό.Ήταν μονοσήμαντα δισυπόστατος.Το ένα από τα δύο κομάτια του εαυτού του ήταν εκείνο που έτρωγε την παραμύθα,το άλλο ήταν εκείνο που ανά πάσα στιγμή ήξερε τι ακριβώς συνέβαινε,πώς και γιατί.Ενοχλητικό το δεύτερο κομάτι.
Τέλος πάντων.





συνεχίζεται...

ΠΟΥ Ν ΤΑ ΚΛΕΙΔΙΑ ΜΟΥ ΓΑΜΩΤ!

Δεν το δέχομαι.Τα είχα τότε,θυμάμαι.Μετά χαθήκαν;
Δε γίνεται!
Πάνε πίσω οι δουλειές μου.Ο Κάλος νοιώθει ηδονικά αγγίγματα πίσω απ'τ'αυτί.
Τι θ'αναγκαστώ να κάνω; Τρέμω.Τρέμω στη.Τρέμω στη σκέψη.
-Ε καλά,μη σκέφτεσαι τότε.
Θυμώνω.Πρέπουσα ενέργεια φαίνεται να είναι η εξής: Θα παραθέσω για εκδίκηση το έργο

Ο ΚΑΗΜΟΣ ΤΗΣ ΚΟΠΕΛΙΑΣ
(ΚΩΜΩΔΙΑ ΣΕ ΤΡΕΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ)

ΠΡΑΞΗ ΠΡΩΤΗ

ΠΡΟΣΩΠΑ: Ο Σταύρος. {αδιευκρινίστων όσο και αδιαφόρων λοιπών στοιχείων και ιδιοτήτων.[ξέρουμε ωστόσο,σχεδόν σίγουρα ότι επιπλέει(στο νερό)]}.

Κομπάρσοι. (άφθονοι).




ΣΚΗΝΗ ΠΡΩΤΗ
(Εσωτερικό χώρου μυστηριώδους και περήφανου συνάμα.Ο Σταύρος κάθεται σταυροπόδι πάνω σ'ένα κοντραπλακέ,το οποίο, όλως παραδόξως, δεν είναι ξαπλωμένο.Στέκεται όρθιο στην κόψη του με αξιοσημείωτη σταθερότητα και χάρη περισσή .Το ύφος του Σταύρου φανερώνει [υπαινίσσεται; υπονοεί; δίνει δικαιώματα; αφορμές; τι έγινε,παρεξήγηση;] πολύ σοβαρή ενασχόληση με κάτι.)
Σταύρος: Σήμερα έπιασα ένα κομμάτι χαρτόνι παγωμένο.
(Οι κομπάρσοι εξακολουθούν να είναι άφθονοι).



ΠΡΑΞΗ ΔΕΥΤΕΡΗ




ΠΡΑΞΗ ΤΡΙΤΗ






ΑΥΛΑΙΑ

Δεν Τρώω Το Βράδυ

Δεν είμαι η φωνή του αντρέ πικέ σ'αυτήν την διάσταση.
Δε δουλεύω αύριο πρωί και νύχτα.








Το παραπάνω,αν δεν ίσχυε, δεν θα μ'ενοχλούσε ιδιαίτερα.
Γενικά,δε νομίζω ότι η δουλειά είναι μαλακία.
Δε βρίσκω κανένα ενδιαφέρον στα μ ι κ ρ ά γυναικεία ρούχα.
Ούτε στις όμορφες που τα φοράνε.
Στο Σωστό Κόσμο δεν υπάρχει ένα μονωμένο δωμάτιο που μέσα είμαι εγώ σαν άλλος Joe Pass
να παίζω όμορφη τζαζ με τα φιλαράκια μου τον κοντραμπασίστα και το ντράμερ.Απ'αυτή που στον απλό κόσμο δε βλέπω να μπορώ.Ο πιανίστας βούτηξε επίτηδες το πόδι του σε διάλυμα (πηχτό) αειστοδιαολοϋδρογονικού θείου και ανεμίζοντας -σα να μην υπήρχε αύριο- σημαία ανατριχιαστικής ανειπωτότητας ψέλισε περίπου τόσες -ούτε μία παραπάνω ή παρακάτω,δεν έχει σημασία- φορές,λόγια που η σκέψη τους και μόνο μας αφήνει παγερά παγωμένους.Εμάς.
Με τον τραγουδιστή μαλώσαν κάτι κοχύλια.
Δεν κοιτώ μες το κεφάλι μου.
Δεν υπάρχει περίπτωση.
Δεν πειράζει.
Δεν δεν.
Δεν υπάρχει κάτι βαρύ.
Δε μας νοιάζει η ελαφρότητα.
Αποφεύγω τους γύρους.

To Bαλς της Αρλάντα

Έγινε δεκαπενταύγουστος,μεγάλωσα και να Το Βαλς της Αρλάντα.

92696

ΜΕΣ Τ ΑΡΝΙ ΜΕΣ ΤΟ ΚΑΤΣΙΚΙ ΠΝΙΓΟΝΤΑΙ ΔΥΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΟΙ
(Η μπέχρα,ο κουρνάμπαλος,τα είδωλα της Κίνας)

Σου αρέσουν τα καινούρια μου ορειβατικά σύνεργα; Πρόσεξε, π λ ή ρ ε ς σετ αναρρίχησης:

• Γάντζοι από υπέρ-άκαμπτο κράμα πηγμένου ενδοφθαλμίου υγρού και αίματος
• Μισό ολόκληρο μέτρο τριχιά

Βέβαια,θα ήταν καλύτερα καμιά εικοσαριά μέτρα από ειδικό συνθετικό σχοινί,αλλά έχω μάθει στη ζωή μου να είμαι ολιγαρκής
Λοιπόν...εγώ να ξεκινάω σιγά σιγά...
Άντε,γειά.
Όλα θα πάνε καλά,είμαι σίγουρος.







Εντελώς...

Αν πρέπει να ρωτήσεις,τότε δε χρειάζεται και να ξέρεις.Δεν πειράζει.Χέστο.

Και εκεί που καθόμανε μού'ρθε: "Θα πάρω μια απόφαση" σκέφτηκα.Με ξέρεις δα εμένα,είναι μην αποφασίσω κάτι,μάλλον θα το κάνω και πράξη.Αποφάσισα λοιπόν οι φετινές εκδηλώσεις να είναι αφιερωμένες στον κάλο πού'χω στη δεξιά μου πατούσα.Μεγαλειώδες! Ο κάλος...
Πάνε μήνες που με ενοχλεί.Δε μπορώ ούτε καράτε να πάω.Γαμώτ.Kρέας...
Θα τονε βγάλω δια της βίας.

Στιγμές ανακούρκουδα

Με το που τον είδα ένοιωσα να φεύγει η γη κάτω από τα πόδια μου.Όχι,έφυγε στ'αλήθεια,εντελώς.Ταυτόχρονα όμως ένοιωσα και μια άφατη αγαλλίαση να ανεβαίνει από εκεί όπου λίγο πριν υπήρχε η γη και να με καλύπτει μέσα-έξω με μια ένταση που θα μπορούσα να χαρακτηρίσω τόσο ως προς την ένταση,όσο και προς άλλα,ιδιαίτερα χαρακτηριστικά,εντελώς μη συμβατά με τις εντυπώσεις που θα μπορούσε ο καθένας να καλλιεργεί χειμώνα-καλοκαίρι με βαριά μοτοσυκλέτα μες τ'ασκέρι.Δεν θα το κάνω όμως.Όχι.
Δεν είναι ότι είναι πολύ.Είναι άλλα τα ζητήματα με τα οποία θα πρέπει να έχει ξεμπερδέψει πρώτα κανείς.Κανείς άλλος.Οπουδήποτε.
Εν τω μεταξύ,ένοιωθα ακόμα παράξενα.Αποφάσισα (όχι εύκολα,πίστεψε με -αλλά στο κατω κάτω ποιος είναι αυτός ο εύκολα;) να μην κάνω τίποτα σχετικά.Από κει και μετά,τα πάντα ήρθαν μόνα τους.Μερικά ήθελαν να φύγουν.Δεν είμαι εγώ που θα τα κρατούσα με το ζόρι.Όχι.
-Μέχρι να το ξανασκεφτείς έχει τελειώσει.
-Το ξέρω.Η πλάκα είναι ότι το ξέρω.

O Επιμένων

-΄Ολοι μου μιλάνε...

Αρλάντα Μον Αμούρ

-Έχεις οίστρο σήμερα...
-Είσαι και φαίνεσαι.
-Δεν είναι ανάγκη να είσαι αγενής.Ή υπάρχει κάποια υποβόσκουσα (ή μήπως υπεριπταμένη) σχετική ανάγκη; Θεέ μου! Ναι! Υπάρχει η σχετική και παραπάνω άρτι περιγραφείσα ανάγκη.Αδήλωτη.Δηλωτή.Θανάσης.
Λεβιές;
-Τι να σου πω,μπερδεμένα μου τα λες... Επιπλέον,δε θα έκρινα (τηρουμένης της προϋποθέσεως πως μου επιτρέπεται -εκτός κι αν μου επιβάλλεται- να κρίνω ο,τιδήποτε.Για οποιονδήποτε,το βρίσκω πολύ εντάξει) εγώ.
-Να!
-Σταμούτρασου.
-Αντε πάλι...ρε μη μου μιλάς έτσι απότομα.΄Ηθελα να πω "να οι επιπτώσεις της μακροχρόνιας παραμονής σε συνθήκες αποψύξεως"
-Ααα...

Στην υπηρεσία σας

-Για πάντα;
-Για μέχρι τώρα σίγουρα.Φτιάχνω το βαλς της Αρλάντα, που δεν είναι βαλς και είναι υπό συζήτηση αν είναι Αρλαντιανό,όπως τουλάχιστον είχαμε μάθει τόσα χρόνια τα Αρλαντιανά μουσικά κομμάτια.Αυτό βέβαια προϋποθέτει την αποδοχή της πρότασης πως έχουν προϋπάρξει δείγματα Αρλαντιανής γραφής,μουσικής ή άλλης.
Αρλάντα μάλλον σημαίνει αεροδρόμιο ή κάτι τέτοιο στα Σουηδικά.
-Στην υπηρεσία τίνος;
-Κανενός;
-Δεν'ν' κακό το βαλσάκι.Θα κάνω φάση να ακούγεται εδώ.
-Γίνεται;
-Για να δω... Μπαα,προς το παρόν δύσκολο.Άμα μεγαλώσω ακόμα λίγο.

Μαύρο σεντόνι ανεμίζει

Σα σημαία στο μπαλκόνι μου.
Τη φυσάει ο αέρας και αυτές τις μέρες σχεδόν τίποτα δε μπορεί να μου φέρει στο μυαλό εκτός από τις αυτσχέδιες τέντες,τα τσαντήρια με τα μανταλάκια της Ιερά Δίχτυα (ή Δίκτυα;) και το παντελόνι-ομπρέλα του Τσακ.
-Τί'ν'τούτοι;
-Φίλοι.
-Και σήμερα;
-Σήμερα τα ίδια.Απ'το πρωί που σχόλασα.Και συνεχίζω. Α! Φτιάχνω και το βαλς του πανηγυριού.Καλό μου φαίνεται.Ακόμα.Εχθές παίξαμε και με τη βίδα
μετά από καιρό.Τι,αρχίζει το φθινόπωρο; Μακριά κολασμένε! Έχει καλοκαίρι ακόμα.

Το πρώτο δέμα

Στους επόμενους 6000 τόμους θα είμαι πολύ λακωνικός.Για πάντα.
Ήρθα,γύρισα,το βράδυ γυρνάω και στη δουλειά.
-Δηλαδή είχες φύγει;
-Είχα φύγει;
-;
-Ναι,ώρες ώρες είχα φύγει.Στη Νίσυρο.Στο καράβι και τις ατελείωτες ώρες του πού'χουν οριστικά τελειώσει.Σ'εσάς που σιγά μην αναφέρω τα ονόματά σας.Είπαμε,θάμαι λακωνικός και,ας μου επιτραπεί να προσθέσω, ντροπαλός.Για όσο διάστημα κρίνω απαραίτητο.Είμαι και αρχάριος.
Ήταν πολύ ξεκουραστική η παρέα σας φαντομάδες φίλοι μου.Φαντομούδες φίλες μου,του μπι εκζάκτ.Ίσως κυρίως επειδή εμφανιστήκατε,εμφανιστήκαμε απρόσμενα.Καλά,καλά,είχα υπόνοιες πως θά'βλεπα την Ε. Αλλά όλο το υπόλοιπο πακέτο ανθρώπων ήρθε και έσταξε από το μέρος πού'χουν κρυμμένους τους στεναγμούς τους οι λιβελούλες
Και ξαφνικά σβήνει η οθόνη.Πάλι χάλασε η μαλακία.Τηλέφωνο το Σήφη.Το ότι χάλασε τώρα (τότε) που αρχίζω το παρόν ιστολόγιο κάτι σημαίνει.Γιατί έτσι αποφασίζω.Κάτι καλό.Γιατί δε θέλω προβλήματα.Τέλος πάντων,αυτο-επισκευάστηκε (ελπίζω) και νά'μαι πάλι.
Δε γίνεται να τα κάνω όλα μαζί.Δυστυχώς.