skip to main |
skip to sidebar
Γυρνώντας από τη δουλεία μου πριν λίγο αντιλήφθηκα το φεγγάρι.Ένοιωθα εκείνο το ωραίο που νοιώθω καμιά φορά όταν είμαι πάνω στη μηχανή, αλλά αντιλήφθηκα το φεγγάρι. Ήταν κάπως προδιαθετημένο απέναντί μου, δεν ήταν δύσκολο να το φανταστώ. Ήταν επίμονο και ελεγκτικό.Και ήταν συνεχώς μπροστά και πάνω μου. Ήτανε (είναι ακόμα) λίγο πιο άδειο από πανσέληνο -ξέρεις πόση σημασία δίνω στην σαφή ορολογία όσον αφορά στα αστρονομικά ζητήματα.Και κάτι είχε μαζί μου. Δεν ξέρω. Ξέρω όμως πως θα βγω τώρα στο μπαλκόνι και θα το κοιτάξω επίμονα για λίγη ώρα,όσο κρατάει το τσιγάρο μου. Θα νοιώσει πως δεν παίζουν μαζί μου.
Κατεβαίνω τη Σαλαμίνος και πριν το λιμάνι μπαίνω αριστερά στη Δόξης.Ψηλά στα αριστερά βλέπω το γωνιακό παράθυρο της βιοτεχνίας τετραδίων Σάλκο,του Κοέν που δεν θυμάμαι το μικρό του όνομα.Εκεί δουλεύει ο πατέρας μου.Κάτω είναι παρκαρισμένη η μαύρη bmw με το καλάθι.Είχε κι έναν άλλο Εβραίο αφεντικό ο πατέρας μου μετά τον Κοέν.Τον Δαβίδ Μπενφοράδο.Αυτός είχε την επιχείρησή του -πώματα μπουκαλιών,αρωματικές ύλες,κάτι τέτοια- δίπλα από κει που είναι σήμερα ο Μύλος και απέναντι από το Βίλκα.Μπορεί και να την έχει ακόμα.Ο Κοέν πάντως δεν έχει τη Σάλκο,τουλάχιστον όχι εκεί.Στην παραδίπλα πολυκατοικία -συνομήλικη και στα ίδια χάλια- έχει το λημέρι της τώρα η βίδα.Τώρα,πού την βρήκα εγώ την ανάμνηση-εικόνα που σού΄πα στην αρχή,δεν ξέρω.Γιατί την εποχή που διαδραματίζεται εγώ ήμουν πολύ μικρός για να πήγαινα μόνος μου.Πήγαινα πάντως.Θα ρωτήσω τη μάνα μου, "ποιος με πήγαινε μάνα;" θα φωνάξω με καημό Ξανθόπουλου.Είχα δει και τον Κοέν.Σού είπα,ήμανε μικρός και δεν μπορούσα να φανταστώ πώς είναι ο Εβραίος,ήταν στα όρια του μύθου,ή κάπου εκεί.Μπήκα μια μέρα στο γραφείο του,που λες.Ψηλός ξερακιανός με μια κάπως τρομακτική καλοσύνη.Έτσι μου είχε φανεί.Έτσι νομίζω τώρα.Τον Δαβίδ Μπενφοράδο δεν τον είχα δει νομίζω,ή τον είδα και δεν μούκανε εντύπωση,τι να σου πω.Εκεί θυμάμαι όμως ότι πήγαινα με το ποδήλατο.Περνούσα τις γραμμές,έπαιρνα τη Γιαννιτσών,πάλι γραμμές,τα γύφτικα.Από κει πηγαίναμε και στο γήπεδο του Θερμαϊκού για μπάσκετ και ποδηλατάδα από τέτοια μαγικά μέρη.Βρωμούσανε τα σφαγεία.
Μίλα μου για γαμάτους τίτλους
Τίποτα, ένα γεια είπα να πω.-Είπες να πεις, ε; και είπες;Ναι, και τώρα θα ασχοληθώ με κάτι άλλο.-Λες και υπήρχε περίπτωση να μην κάνεις αυτό ακριβώς.Μην πας να με μπερδέψεις.-Καλά, δεν πάω.Καλά, πήγαινε.Ε, να πηγαίνω εγώ...Επισκλοβούτως.-Ούτως, ούτως.
Σαν το Star Trek δεν έχει.
Είμαι θυμωμένος.Με τους δημοτικόμπατσους του Μαλάκα Που μας Αξίζει (με το καλό να βγάλουμε και τον Ψωμιάδη).Θα σου πω λοιπόν για την άλλη μαλακία που με θύμωσε τρία χρόνια πριν.Παίρνω που λες τηλέφωνο τους γιατρούς χωρίς σύνορα (τρομάρα τους) και λέω το και το,είμαι νοσηλευτής,θέλω να γίνω εθελοντής για σας.Α,ωραία,μου λέει,τυχαίνει να έχουμε ενημέρωση για τους υποψήφιους εθελοντές,έλα να τα πούμε.Πάω κι εγώ,ήταν και άλλοι δέκα τόσοι άνθρωποι εκεί,μας είπανε ,μας έδειξαν,μπλα μπλά,τέλος.Ποιοι από σας αγαπητοί ενδιαφέρονται στ'αλήθεια να συμμετέχουν σε αποστολή;Εγώ! σηκώνω το χέρι μου.Μάλιστα.Έλα μεθαύριο να τα πούμε.Φέρε βιογραφικό και τα σχετικά.Φτιάχνω και γω μια βιογραφικάρα να (όχι,δεν είχα έτοιμο),βάζω μέσα την επαγγελματική μου εμπειρία,τις ειδικεύσεις,τις εκπαιδεύσεις,τα σεμινάρια,τη μούρλα μου,με ενδιέφερε βλέπεις να το κάνω αυτό.Να φύγω.Γίνεται μεθαύριο,πάω.Καλώσ'τον,καφέ θες,θέλω.Τα λέμε με την κυρία εκεί,και φαίνεται πως τα βρίσκουμε.Ανθρώπους σαν κι εσένα θέλουμε μου λέει,σε βλέπω να φεύγεις σύντομα.Πόσον καιρό πριν θες να σε ειδοποιήσουμε; Αμάν,σκέφτηκα,θα φύγω.Γιούχου.Είπα για έξι μήνες.Μου λέει,αν χρειαστεί τους κάνεις εννιά; Άκου λέει... Με δυο βδομάδες προειδοποίηση είμαι εντάξει παιδιά,λέω.Ολράιτ! μου λέει,θα σε ειδοποιήσουμε.΄Εκανα μεγάλη χαρά εκείνο το διάστημα.Άρχισα να αγοράζω είδη Αφρικής,να πάιρνω αέρα άδεια από τη δουλειά (κουφάλες θα φύγω,σκεφτόμανε).Εν τω μεταξύ,περνούσε ο καιρός.Η Έτσι μούχε πει σε κάνα μήνα.Περνά ο μήνας,παίρνω γω τηλέφωνο,λέω δε με ξεχάσατε,ε; Όχι,τι λες,είναι θέμα χρόνου να ανοίξει θέση,θα σε ειδοποιήσω.Περνά ο καιρός,παίρνω πάλι εγώ τηλέφωνο,λέω ρε Βάσω αργούμε,τρέχει τίποτα; Όχι,όλα καλά.Καλά.Συνεχίζω να παίρνω άδειες και να ονειρεύομαι το Πρώτο Πρωινό Κάτω από Αφρικάνικους Ουρανούς.Συναντώ στο άσχετο και την άλλη κυρία της παρέας,με βεβαιώνει κι αυτή πως φεύγω σύντομα.Στο τρίτο τηλέφωνο,κάνα τρίμηνο πριν από την Πρώτη Επαφή μου λέει έλα από δω,να σου πω.Πάω.Ξέρεις,μου λέει,οι Βέλγοι- διεθνείς -ξέρω -γω- τι -σκατά- msf δεν δέχονται την αίτησή σου.Βρε αμάν! Γιατί; Επειδή, λέει, άκου τώρα μαλακία,έχεις εφτά χρόνια εμπειρία στο ψυχιατρείο,είσαι ειδικευμένος σχετικά και για μας δεν είσαι νοσηλευτής,είσαι κάτι σαν ειδικός ψυχικής υγείας.Μπράβο,λέω,καλό,αλλά ξέρεις,ό,τι κάνει ένας νοσηλευτής χωρίς τα παραπάνω,ξέρω να το κάνω κι εγώ.Εξάλλου είμαι ο ίδιος υπέροχος τύπος που ήμουν ως χθες.Ναι,αλλά δεν μπορούμε να σε στείλουμε ως απλό νοσηλευτή και οι θέσεις για ειδικούς ψυχικής υγείας είναι λίγες και προτιμούνται ψυχολόγοι.Λογικό.Βρε αμάν λέω,νοσηλευτής είμαι τζόγια μου,μη με τρελαίνεις,να ξανακάνω αίτηση χωρίς πλούσιο βιογραφικό; Όχι,σε μάθανε τώρα.Από την μια δηλαδή κάνουνε καμπάνιες και σαμπάνιες για νέους εθελοντές και ο κόσμος έχει ανάγκη και ελάτε να προσφέρετε και δεν υπάρχουν αρκετοί και τρίχες κι από την άλλη αχ,μας πέφτετε βαρύς.Μαλάκες.Ξέρεις όμως ,μου λέει,γίνεται τον ιούλιο στη βαρκελώνη ένα σεμινάριο για εθελοντές,άμα θέλεις σε στέλνω,σε εκπαιδεύουν και μετά,δε μπορεί,θα σε στείλουν.Ε, λέω θέλω! ΟΚ! Κανονίζω την (υπόλοιπη) άδειά μου για τις ημερομηνίες που μου είπε και περιμένω.Περιττό να στο πω,ε; Ποτέ δε με ειδοποίησαν.Κι όταν πήγα πάλι εγώ να ρωτήσω,όλη η προηγούμενη ζεστή συμπεριφορά "είσαι ένας από μας" και τέτοια,είχε γίνει δημοσιουπαλληλική αδιαφορία και εμετικές δικαιολογίες.Και δεν κάθομαι στο πραγματικό δημόσιο,σκέφτηκα.Θύμωσα,απογοητεύτηκα,χώρισα."Σκατά στους Γιατρούς χωρίς σύνορα" διακυρήττω έβερ σίνς.Και εδώ και κάνα μήνα αρχίσαν να μου στέλνουνε μέιλ με ανοιχτές θέσεις και πίπες (συγγνώμη πίπες).Τους έστειλα σχετική απάντηση.Ίσως σε τρία χρόνια να σου πω για τον τωρινό θυμό μου.Καλά να είμαστε.
