She was my steady date until she put on weight , uh-huh, oh yeah

Big Legged Emma
-Αντρέ μ'έχεις κουράσει.
-Σάλτα γαμήσ'.
Κι έτσι κόβεται η διάθεση να κρίνω εποικοδομητικά.Τους άλλους.

Χωρίς πολλά πολλά

ΠΑΤΣΑΣ

Μετά από τέτοιο μεθύσι
ξέρω τι θα γίνει
θ'ανέβουμε στις ρόδες
θα τρέξουμε λίγο
κι αφού τις δέσουμε και
περάσουμε το σύννεφο,
θα πετάξουμε τα κορμιά μας
στις καρέκλες
για ν'αρχίσει η τελετή.
Όποιος καταλαβαίνει ξέρει
και σωπαίνει
όσοι μπήκαν στο νόημα
νοιώθουν την απόλαυση
χώρια τη γεύση.
Φάτσες σταλμένες απτο
διάβολο,τσιγκελωτά
μουστάκια λαδωμένα
τραβάν τη μπόχα
και τα βλέμματα παντού.
Σε λίγη ώρα η λίγδα
θα φτάσει στις μασχάλες
για νά'ρθει η ρετσίνα
να ξεπλύνει την ντροπή.
Παγωμένος αέρας
στα μέτωπα πάλι,
μια κάψα στα στήθια
κι οι ρόδες αρχίζουν
να γυρίζουν πάλι.

Κι αν δεν έζησες την Επτάλοφο και τη Νεάπολη τότε
κι αν δε θυμάσαι το Λευτέρη,τον Ηλία,το Εδεσσαϊκόν
κι αν -λέω- δεν έχεις φάει πατσά μόνος είκοσι χρόνια μετά...


δε γαμείς....

Τελικά δεν υπήρχε εμπόδιο

-Τελικά δεν ήτανε τίποτα,ε;
-Τι πράγμα;
-Όλη εκείνη η μανούρα.Σε είχε πειράξει,μη μου πεις όχι.
-Όχι.
-Ναι,καλά τώρα.Μα για ποιον με περνάς τέλος πάντων;
-Μα ποιος είσαι τέλος πάντων;
-Σε παρακαλώ,μην αποπροσανατολίζεις τη συζήτηση,προσπαθώ να σε βοηθήσω.
-Θέλω βοήθεια,ε;
-Μην το παίρνεις στραβά.
-Καλά.
-Εννοώ πως αν με άφηνες θα μπορούσα ίσως,και,πίστεψέ με,δεν θέλω να δημιουργήσω προσδοκίες που αργότερα θα γυρνούσαν και θα μας τσιμπούσαν.
-Τσιμπάνε μωρέ οι προσδοκίες;
-Οι προσδοκίες ε; Κοίτα... τσιμπάνε είναι μια λέξη,πόση σημασία μπορείς να δώσεις στις λέξεις;...
-Πόση;
-Δεν υπάρχουν έτοιμες απαντήσεις.
-Αν παραγγείλω νωρίτερα;
-Τότε ναι.Θα είχες και την επιλογή του είδους της απαντήσεως που θα προτιμούσες.
-Έχετε κάτι σε αποκαρδιωτική που κόβει τα πόδια του εκάστοτε ενδιαφερόμενου;
- (;;) Ναι,αλλά νόμιζα πως θα ζητούσες μια θετική,ελπιδοφόρα απάντηση,από κείνες που δίνουν φτερά στην καρδιά και σε ξημερώνουν εκεί όπου αυτά δεν έχουν σημασία και είναι κανείς ολόκληρος και περπατάς και λάμπεις και δεν έχει σύννεφα και τους αγαπάς.
-Ποιους;
-Τους εαυτούς σου.Εκεί όπου αγαπάς τους εαυτούς σου.Τι λέω,εκεί αυτά δεν έχουν σημασία,δεν υπάρχουν οι γνωστοί-άγνωστοι πολλοί εαυτοί.
-Ε,αυτή!
-Είσαι μόνο εσύ και δεν είσαι ο μόνος.
-Είσαι μόνο εσύ και δεν είσαι μόνος.
-Είμαστε εμείς.Πάμε.
-Ναι,πάμε.Τώρα;
-Ναι,τώρα.

-Και μετά; -Και μετά ήρθε ο........... *

* Μ.Σιγανίδης

ζόρικος κρεμανταλάς ο καιρός που κουβαλάς

-Καλησπέρα,τι γίνεται;
-Το ξέρεις ότι είσαι και πολύ απίθανος;
-(!;)Ε,καλά τώρα.
-Μα ναι,αλήθεια,είσαι και ο πρώτος σου λέω.
-Ευχαριστώ,τι να πω... τα λες όμως λίγο υπερβολικά.
-Σσσσσσ,δε βλέπεις ότι έχω δουλειά;
-Καλά,σόρυ.
........................................
-Πώς τα καταφέρνεις όμως ρε παιδί μου και είσαι τόσο γαμώ τύπος;
-Κοίτα,τώρα που το λες,'ντάξει,καλός είμαι.Runs in the family.
-Το ξέρω,το ξέρω,τό'πα και θα το ξαναπώ:Είσαι ο καλύτερος.Με διαφορά.
-Με κολακεύεις,ντρέπομαι λίγο έτσι που τα λες.
-Μα τα εννοώ.Τα εννοώ,δεν θα τά'λεγα αλλιώς,το ξέρεις καλά αυτό.Θεέ.
-Βρε παιδί μου... ξέρεις κάτι;
-Δε μπορώ τώρα, μιλάω.Δείξε λίγο σεβασμό.
-Ωχ! Συγγνώμη,εγώ δεν...
-..............
...........................................
-Λοιπόν,τι έλεγα; Α, ναι,πολύ σε εκτιμώ.
-Κι εγώ σε εκτιμώ.Πολύ.Μ'αρέσει που τα λέμε.Ωραία δεν περνάμε;
-Ναι,ναι!Απίθανα!Τρελαίνομαι για την παρέα σου.
- :)
- :)
-Ξέρεις,την άλλη φορά,αυτό που...
-Φύγε επιτέλους από το δρόμο μου!Μ'εμποδίζεις,πόσο δύσκολο μπορεί να είναι αυτό για να το καταλάβεις; Αμάν πια!


(ο τίτλος είναι στίχος του Κώστα Τριπολίτη)

'Εβαλα καινούρια δόντια, θες να βγούμε το βράδυ;

Εντάξει; Το παραδεχόμαστε όλοι,ή έχουμε ακόμα προβληματισμούς; Θα επαναδιατυπώσω για να έχουμε χρόνο να το σκεφτούμε και να μην καταλήξουμε ποτέ: Είναι καλύτερο να μην ξέρεις.Είναι πιο λειτουργικό,το παραδεχόμαστε όλοι,έτσι;
Λιγότερο γαργαλιστικό; ναι.
Όχι και τόσο ικανοποιητικό για την ιδέα πού'χω για τον εαυτό μου; σίγουρα.
Δε σου το λέω,μα ξέρε το: προτιμώ να μην ξέρω.