13.8.09

you can call me anything you like,but my name is veronica



Ο καιρός περνάει κι εγώ περπατάω μέσα του και πάω.Ξεκίνησα και δεν έχω ιδέα αν θα φτάσω.Κουράζομαι,χαζεύω τον καιρό που μέσα του είμαι και ξεχνιέμαι.Το συζητάω,το εκλογικεύω,μαλώνω,μονιάζω.Και κοιτάω στον καθρέφτη και νομίζω πως βλέπω πίσω στο χρόνο και συνήθως μου αρέσει αυτό κι ας μην το λέω.Και συνήθως με προβληματίζει αυτό και σε μια στιγμή,καθώς αρέζομαι και προβληματίζομαι κοιτάω τα πόδια μου κι εκείνα περπατάνε.Περπατούσανε ασταμάτητα τόση ώρα,τόσα χρόνια και μού'ρχεται η αναρώτηξις: Εγώ πού ήμουν;

1 comment:

paperflowers said...

Εμ, γιατί δεν έπαιρνες έναν καθρέφτη με ρόδες τόσο καιρό?