Πέφτω στα βαριά

Από το "ΕΙΝΑΙ ΧΩΡΙΣ ΧΡΟΝΟ" του Γκύντερ Άντερς,σχετικά με το "Περιμένοντας τον Γκοντό" του Μπέκετ.

"(...) εκατομμύρια άνθρωποι,που καθημερινά ενεργούν,νοιώθουν όλο κια περισσότερο ότι είναι τα αντικείμενα της πράξης κάποιων άλλων: πως ενεργούν χωρίς οι ίδιοι να αποφασίζουν το στόχο των ενεργειών τους,χωρίς να να μπορούν ούτε καν να διακρίνουν ποιος είναι αυτός ο στόχος.Ή γιατί συναισθάνονται ότι οι πράξεις τους αυτοαναιρούνται από το στόχο τους.(εδώ παέι το μυαλό του καθενός όπου θέλει,του αντρέ πικέ πάντως πάει στον Gurdjieff)[σημείωση του Α.Π.]. (...)Το ότι ο Εστραγκόν και ο Βλαδίμηρος που δεν κάνουν απολύτως τίποτε,αντιπροσωπεύουν εκατομμύρια ανθρώπους,δεν χωράει καμιά αμφιβολία.(...) Γιατί οι άνθρωποι,οι μάζες,δεν σταματούν να ζουν,ακόμα κι όταν η ζωή τους γίνεται άσκοπη.Ακόμα και οι μηδενιστές θέλουν να συνεχίσουν να ζουν,ή τουλάχιστον δεν επιθυμούν να μην είναι ζωντανοί.Και δεν είναι παρά το (και ενάντια στο) άσκοπο της ζωής τους που οι Εστραγκόν και οι Βλαδίμηροι θέλουν να συνεχίσουν να ζουν,αλλά,αντίθετα, ακριβώς επειδή η ζωή τους έχει γίνει άσκοπη - και μ'αυτό εννοώ ότι διαλυμένοι από τη συνήθειά τους να αδρανούν ή να ενεργούν χωρίς τη δική τους πρωτοβουλία,έχουν χάσει τη δύναμη,τη θέληση να αποφασίσουν να μη συνεχίσουν,έχουν χάσει την ελευθερία να δώσουν τέλος σ'όλα αυτά.Ή,τελικά,συνεχίζουν να ζουν απλώς γιατί έτυχε να υπάρχουν και γιατί η ύπαρξη δεν γνωρίζει άλλη εναλλακτική λύση απ'το να υπάρχει. (...) Η πρόταση που μπορέι να βάλει κανείς στο στόμα όλων των κλασικών μορφών των ντεσπεράντο (συμπεριλαμβανομένου και του Φάουστ) διατυπώνεται κάπως έτσι: "Δεν έχουμε τι άλλο να αναμένουμε,γι'αυτό δεν θα παραμείνουμε άλλο"..Όμως ο Εστραγκόν και ο Βλαδίμηρος από την άλλη μεριά αντιστρέφουν του ςόρους: "Παραμένουμε",φαίνεται να λένε,"άρα μάλλον κάτι θα περιμένουμε"..Και: "Περιμένουμε,άρα θα υπάρχει κάτι που το περιμένουμε".
(Οι ήρωες του Μπέκετ και τα εκατομμύρια ανθρώπων που αντιπροσωπεύουν) "Δεν αναγνωρίζουν την ύπαρξή τους σαν τυχαία,ούτε σκέφτονταινα εξαλείψουν το τυχαίο,να το μετατρέψουν σε κάτι θετικο με το οποίο να μπορέσουν να ταυτιστούν.(...)"Όπως θα τους ήταν μάλλον αδιανόητο να αποστερ΄ήσουν από μια καρέκλα την καθημερινή της λειτουργία και να της δώσουν κάποια οντότητα άλλη από εκείνη του λειτουργικού σκεύους,έτσι τους είναι εξίσου αδιανόητο να δούνε τον εαυτό τους από μια παρόμοια οπτική γωνία.Γιατί είναι "οπαδοί της μεταφυσικής",δηλαδή γι'αυτούς είναι αδύνατο να μην υπάρχει νόημα" . (...)"Όμως ο Βλαδίμηρος και ο Εστραγκόν συμπεράινουν ,από το απλό γεγονός της ύπαρξής τους,ότι θα πρέπει να υπάρχει κάτι το οποίο περιμένουν.Είναι οι υπέρμαχοι της θεωρίας ότι η ζωή πρέπει να έχει νόημα ακόμη και στην πιο εξόφθαλμα κενή νοήματος κατάσταση.Το να λέμε λοιπόν ότι αντιπροσωπεύουν "μηδενιστές" είναι όχι μόνο λαθεμένο,αλλά και το ακριβώς αντίθετο από εκείνο που θέλει να δείξει ο Μπέκετ.Αυτό που παρουσιάζει ο Μπέκετ δεν είναι ο μηδενισμός,αλλά η ανικανότητα του ανθρώπου να είναι μηδενιστής,ακόμα και σε μία κατάσταση πλήρους απελπισίας".


την επόμενη φορά θα σου πώ τι λέει ο καλός αυτός κύριος για το χρόνο στη ζωή του Βλαδίμηρου και του Εστραγκόν.