-Ποιοι;
-Εγώ,εμείς,ξέρω γώ..
-Λοιπόν;
-Μπορούμε λέω
-Φτερά έχουμε;
-Αχά.Εγώ σήμερα τα ένοιωσα να μεγαλώνουν καθώς δάκρυσα μ'ένα τραγούδι που έπαιξε στο αμάξι.
-"Είσαι αφελής.Θα σε σκοτώσω."
-Ναι,είμαι.Θα μου κλάσεις.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
Μπορούμε να πετάξουμε.
Μπορούν να μας πετάξουν.
Απαισιοδοξίες σε έπιασαν;
Ξέρεις, δε μού'ρχεται όσο συχνά θα ήθελα η διάθεση για πτήσεις.Δεν ξέρω όμως τον τρόπο να πειστώ ότι μου φταίνε άλλοι γι'αυτό.Ή μπορεί και να φοβάμαι να αναγνωρίσω κάτι τέτοιο.Ξέρω μια χαρά τον τρόπο να πετώ τον εαυτό μου (στην άκρη,στην αχρηστία,στη λάσπη [τςςς]) και το κάνω πιο συχνά απ'ότι θα ήθελα.Εγώ,κανένας άλλος.
Συμφωνώ για την προσωπική ευθύνη, είναι πολύ σημαντική. Όμως μερικές φορές, καλό είναι να αφήνεσαι στους ανθρώπους και τις καταστάσεις. Να σε πάνε κάπου που δεν θα σκεφτόσουν καν να πας μόνος σου.
Μπορεί κάτι/κάποιος, να σε πετάξει ψηλά και μετά με προσωπική ευθύνη, να πετάξεις ή να πέσεις...
;-)
Post a Comment