Στιγμές ανακούρκουδα

Με το που τον είδα ένοιωσα να φεύγει η γη κάτω από τα πόδια μου.Όχι,έφυγε στ'αλήθεια,εντελώς.Ταυτόχρονα όμως ένοιωσα και μια άφατη αγαλλίαση να ανεβαίνει από εκεί όπου λίγο πριν υπήρχε η γη και να με καλύπτει μέσα-έξω με μια ένταση που θα μπορούσα να χαρακτηρίσω τόσο ως προς την ένταση,όσο και προς άλλα,ιδιαίτερα χαρακτηριστικά,εντελώς μη συμβατά με τις εντυπώσεις που θα μπορούσε ο καθένας να καλλιεργεί χειμώνα-καλοκαίρι με βαριά μοτοσυκλέτα μες τ'ασκέρι.Δεν θα το κάνω όμως.Όχι.
Δεν είναι ότι είναι πολύ.Είναι άλλα τα ζητήματα με τα οποία θα πρέπει να έχει ξεμπερδέψει πρώτα κανείς.Κανείς άλλος.Οπουδήποτε.
Εν τω μεταξύ,ένοιωθα ακόμα παράξενα.Αποφάσισα (όχι εύκολα,πίστεψε με -αλλά στο κατω κάτω ποιος είναι αυτός ο εύκολα;) να μην κάνω τίποτα σχετικά.Από κει και μετά,τα πάντα ήρθαν μόνα τους.Μερικά ήθελαν να φύγουν.Δεν είμαι εγώ που θα τα κρατούσα με το ζόρι.Όχι.
-Μέχρι να το ξανασκεφτείς έχει τελειώσει.
-Το ξέρω.Η πλάκα είναι ότι το ξέρω.