Δεν Τρώω Το Βράδυ

Δεν είμαι η φωνή του αντρέ πικέ σ'αυτήν την διάσταση.
Δε δουλεύω αύριο πρωί και νύχτα.








Το παραπάνω,αν δεν ίσχυε, δεν θα μ'ενοχλούσε ιδιαίτερα.
Γενικά,δε νομίζω ότι η δουλειά είναι μαλακία.
Δε βρίσκω κανένα ενδιαφέρον στα μ ι κ ρ ά γυναικεία ρούχα.
Ούτε στις όμορφες που τα φοράνε.
Στο Σωστό Κόσμο δεν υπάρχει ένα μονωμένο δωμάτιο που μέσα είμαι εγώ σαν άλλος Joe Pass
να παίζω όμορφη τζαζ με τα φιλαράκια μου τον κοντραμπασίστα και το ντράμερ.Απ'αυτή που στον απλό κόσμο δε βλέπω να μπορώ.Ο πιανίστας βούτηξε επίτηδες το πόδι του σε διάλυμα (πηχτό) αειστοδιαολοϋδρογονικού θείου και ανεμίζοντας -σα να μην υπήρχε αύριο- σημαία ανατριχιαστικής ανειπωτότητας ψέλισε περίπου τόσες -ούτε μία παραπάνω ή παρακάτω,δεν έχει σημασία- φορές,λόγια που η σκέψη τους και μόνο μας αφήνει παγερά παγωμένους.Εμάς.
Με τον τραγουδιστή μαλώσαν κάτι κοχύλια.
Δεν κοιτώ μες το κεφάλι μου.
Δεν υπάρχει περίπτωση.
Δεν πειράζει.
Δεν δεν.
Δεν υπάρχει κάτι βαρύ.
Δε μας νοιάζει η ελαφρότητα.
Αποφεύγω τους γύρους.